İŞÇİ VE GÜNEŞ

İmam Sadık (a.s) üstünde iş elbisesi, elinde kürek, bahçesinde çalışmakla meşguldü. Öylesine çalışıyordu ki, ter baştan ayağa bütün vücudundan akıyordu.

Bu haldeyken, Ebu Amr’ı Şeybani gelerek, ve İmam’ı böylesine zahmet ve meşakkat içinde gördü. Kendi kendine “şayet imamın, bizzat eline kürek alıp, bu işe girişmesinin sebebi, başka kimsenin olmamasından ve çaresizlik yüzündendir” dedi. Yaklaştı, “O küreği bana verin, ben devam edeyim” dedi.

İmam: “Hayır, ben aslında bir insanın rızk için, meşakkat çekmesini ve güneş altında kalmasını seviyorum” buyurdu.[1]

 

---

[1] - Bihar ul-Envar, c. 11, s. 120 Kompani basımı.

 

 

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] [75] [76]